WMC 2013

Zondag 14 juli 2013, 12.47 uur, Parkstad Limburg Stadion, Kerkrade. Ik sta aan de startlijn van wat mijn eerste Wereld Muziek Concours gaat worden. Ondanks het rumoer in het stadion en de speaker die het een en ander verteld, hoor ik even helemaal niks. Ik concentreer me op de muziek en de figuren die we zomenteen gaan lopen. Het teken. Twee vingers van tamboer-maître Eric Duivenvoorde. Twee klappen op de grote trom. Aanzetten. Op het volgende teken marcheren we weg op de tonen van The British Legion. Zeven minuten later passeren we de finish-lijn. We steken het veld schuin over en lopen, nog steeds volop musicerend, het stadion uit. De spanning ebt een beetje weg, mijn schouders ontspannen. Net buiten het stadion wordt er afgeslagen en worden we in de rust gezet. Het zit erop!

Als je me een jaar geleden had verteld dat ik in 2013 met een marching-band zou meelopen op het WMC, dat had ik je dringend geadviseerd van de paddo’s af te blijven en een dokter te bezoeken. Thaz Percussion was gestopt en ik had net besloten om het te gaan proberen bij een korps in Rijswijk. Het WMC was nog ver weg en ik hield er al helemaal geen rekening mee dat ik daar wel eens aan mee zou kunnen doen.

In februari van dit jaar heb ik besloten om de overstap te wagen naar ‘de Sjaan‘ (een naam die ik overigens toen nog niet gebruikte). Na twee keer kijken tijdens de showrepeties en één keer mee repeteren met een muziekrepetitie kwam het verlossende woord. Wees welkom! Omdat mijn niveau op snare niet toereikend was voor wat er ging komen, kreeg ik het voorstel om dan op cymbals mee te gaan repeteren, ‘want dan kon ik eventueel ook mee naar het WMC‘. Uiteraard heb ik deze gelegenheid met beide handen aangegegrepen…

Zondag 14 juli 2013, 17.35 uur, Parkstad Limburg Stadion, Kerkrade. Het korps is opgesteld voor het Ceremonieel Protocollair (de finale). Tot mijn eigen stomme verbazing merk ik dat ik nu zenuwachtiger ben dan toen ik bij de startlijn stond. De korpsen en hun punten worden in volgorde van opkomst opgelezen. Nummer 5:

‘Mars, World Division. Show and marchingband St. Jeanne d’Arc, Noordwijkerhout, Nederland. 85.91 punten.‘

Om me heen begint een gebrul van vreugde. Mijn armen vliegen als vanzelf de lucht in. Alle spanning is in één klap weg en ik begin met de rest mee te juichen. Achter me begint men elkaar enthousiast te omhelzen en te feliciteren met dit geweldige resultaat. 85.91 punten. En dat terwijl we, na de uitslagen van zaterdag, toch wel beducht waren voor het One World-system, de nieuwe manier van jureren. Het vele repeteren van de afgelopen maanden, het eindeloos doorzagen van de instructie op (vaak kleine) details, de vele rondjes op het veld bij VVSB, het inwendige gevloek als ik weer eens niet uitkwam bij een bocht, het is het allemaal meer dan waard geweest! Goud op het WMC!

En nu? Allereerst een korte vakantie. Even afkicken van het WMC. En daarna? Een nieuwe uitdaging. Want over vier jaar, in 2017, wil ik weer die 85 punten, maar dan op snare!