Dag oma…
Een kleine 17 jaar geleden kwam ik voor het eerst over de vloer bij opa en oma Den Boer. Vanaf dag één heb ik het goed kunnen vinden met oma. Altijd was er het grapje, de ‘grappig bedoelde’serieuze‘ waarschuwing ‘denk erom he‘ als ik weer eens een bijdehante opmerking maakte, de kwinkslag of een wetenswaardigheid uit een verleden vol gebeurtenissen. Maar er waren ook hele serieuze gesprekken; over het kind in de oorlog, het dwarszitten van de Duitsers of de watersnoodramp. Als we weggingen was er altijd het ‘dag hoor‘ en u keek ons na en bleef zwaaien tot we bij nummer 2 de hoek om gingen.